ေသာၾကာနဲ႔ ၾကသာပေတးပူးေနေတာ့ ေသာၾကာကလည္း ပူ၊ ၾကာသာပေတးကလည္း ပူ

အိပ္မက္ထဲထိကိုက္တယ္၊ ကိုယ္ရိုးရိုးသားသားမရွိတဲ့အခါ သူေရာ ကိုယ္လည္းဘာမွမသိခင္
ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ညေနခင္းႀကီးထဲ၀င္ထိုင္မိတယ္၊ အားလံုးက်န္းမာပါေစ၊ စတဲ့ေၾကာက္ရြံစိတ္ကိုပြတ္သပ္ထားေတာ့ေျပာင္လက္္ေနေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားစာ၊ အဲဒါအာရံုပဲ ေသြးထြက္ေတာ့မယ္
နားထင္မွာ အေပါက္ေတြနဲ႔ သက္ၿငိမ္ပန္းပုရုပ္ေလး ကမာၻရဲ႕ေထာင့္မွာ အေမွာင္က်သြားရျခင္းနဲ႔
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ပူပူေလာင္ေလာင္တိုးတိုးေလး ညည္းေနရတယ္၊ ၾကာေတာ့ၾကာၿပီ ႏွစ္လဆိုလံုေလာက္ၿပီ
အိပ္မက္ကို ခဏရပ္ထားလို႔ရမလား၊ ေခ်ာင္းဆိုးရင္ ဘာေတြပါလာေသးလဲ၊ အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ႔ ၀င္တိုက္မိတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေၾကာင္ ့ဒုကၡ၊ သူနာသြားေသးလား၊ အေၾကာင္သားႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေန၊ ၾကည့္စား၊ ၾကည့္သြား
ကိုယ္ခံအားမ်ားေနတယ္၊ ေလွ်ာ့ထား၊ ပိုေသာက္ၿပီး အဲ့ ေဆးလံုးေတြ ေျခပစ္လိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားတာလား
မ်က္ကြင္းႀကီးညိဳေနတာလည္းပါတယ္၊ ေခတၱေစာင့္ဆိုင္း သည္းခံေပးဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံ၊ အံ၀ွက္ထဲမွာ အာရံုေနာက္ေနတယ္၊ မၿပီးေသးေသာပန္းခ်ီကား ခပ္၀ါး၀ါးပဲ ၾကည့္ေန ေနာက္ေန႔ ေနထြက္ရင္ အကြက္ေတြထေနတဲ့ ၾကမ္းျပင္ႀကီးကို ျမင္ရပါမယ္၊ ဒါေနာက္တစ္မ်ဳိးပဲ ေခတ္ကို လက္ညွိဳးထိုး တခစ္ခစ္ရယ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဥပေဒတစ္မ်ဳိး အျပစ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ အေမွာင္ခန္းထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သူေပ်ာ္ပါတယ္၊ ၿပီးေတာ့အေငြ႔ပ်ံသြားတဲ့ အရႈိးရာ အေရးေပၚအံ့ၾသမႈေပါက္ၿပဲထြက္သြားလို႔ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္အျဖစ္ သမိုင္း၀င္သြားေတာ့မယ္ခုတစ္ေလာ လြင့္လြင့္ေနတယ္ ေသေရးရွင္ေရး ေသြးသားေအာင္ျမင္ေရး ညီညြတ္ေရးနဲ႔ အသက္ရွည္ရွည္ခင္ခင္မင္မင္၊ ငါးအရိုးနင္ေနတဲ့ စက္တင္ဘာကိုေရာက္ေတာ့ ငရဲက်မယ့္လူေတြကို သတိရ၊ ခုဘယ္တြင္းမွာ ေအာင္းေနတဲ့ဖားျပဳတ္လဲ
အမိႈက္ေတြလည္းပါ၊ ဒိုက္ေတြလည္းပါ၊ ကိုယ့္မလဲဒုကၡနဲ႔ ဒီဇိုင္းနဲ႔ ၊ မိသားစုကလပ္မွာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို
တျဖည္းျဖည္း ေသးေသးေလးပါပဲ တစ္ေန႔တန္ ၁၀၀ ပိက်ေနေတာ့ ၿပီးရင္ၿပီးၿပီ ခက္တယ္….ခက္တယ္၊ လွ်ာေပၚ တစ္ခုခုတင္လိုက္ ခက္တယ္ခက္တယ္၊ ခုခ်က္ခ်င္းတင္လိုက္ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕လံုး အတံုးအရုန္းပါပဲတဲ့
မသိျခင္းပန္ကာ ခ်ာခ်ာလည္လို႔ ခ်စ္စရာေလး၊ ေတာင္ကုတ္ေျမာက္ကုတ္နဲ႔ ပ်င္းရင္လာခဲ့ အရည္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြဆီ အလည္ထြက္ၿပီး၊ မၾကာခင္မိုးလင္းခ်င္ၿပီ၊ အဓိပၸာယ္
ဘယ္သူဆြဲဖြင့္လဲေသာ့တစ္ေခ်ာင္း၊ ပလာယာ နဲ႔ မုတ္ဆိတ္ရိတ္ဓားေတြ တံုးသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တစ္ေတာလံုးေၾကြ၊ ေဆာင္းရာသီအေသေလးေမြးေတာ့၊ ဆံပင္ေတြမထင္ရွားေတာ့ဘူး ၊ ဘယ္အပိုင္းျပန္ဆက္ရင္ အိုေကမလဲ ရၿပီ ရၿပီ ေျပာရဆိုရခက္တဲ့နံရံ ရၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုဖြင့္ေပးဖို႔ နံရံကလက္သီးကိုေျပးထိုးသြား၊ စိတ္၀င္စားစရာ မရွိေတာ့ဘူးလား၊ေသတၱာငယ္ေလးေတြတန္းစီကာ မ်က္လွည့္ ေခတ္ကုန္သြားပါၿပီ ဆရာ၊ စုန္းကေ၀၊ ကိုယ္သြားေတာ့မယ္၊ ေခါင္းေခါက္ၿပီး သိပ္ရႈပ္တာပဲ၊ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္……… ဒါၿပီးရင္ကဗ်ာ ဆက္ဆက္လာခဲ့မယ္လို႔ လြယ္အိတ္ကိုေမွာက္ခ်၊ စာလံုးေရတစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႔ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ပါ၊ လူယဥ္ေက်းတို႔ ကမၻာ၊ ဆက္ထြက္သြားတာ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ၊ ဒီမွာက်က်န္ခဲ့တယ္၊ တစ္ေန႔ေန႔ ျပန္လာမွာ မဟုတ္လား၊ ဘယ္ကိုလဲ ၊ ဒါၿပီးရင္ ကဗ်ာဆက္ဆက္လာမယ္ဆို၊ ခု ..ေရထဲက ရလာတာကိုျပပါ၊
ဒါ ၾကာသာပေတးပူပူတစ္ခြက္ …သည္းခံပါခင္ဗ်ာ။

သက္ၿငိမ္သစ္