Monday, December 24, 2012
ေနၾကာပန္း ၂
ငါတို႔ဟာ ဘာလိုလိုနဲ႔ လူအျဖစ္ကိုရရွိခဲ႔ၾကတာေပါ႔၊ ငါတို႔အသက္ေတြၾကီးလာတယ္၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈေတြ တျဖည္းျဖည္းက်ဆင္းလာတယ္၊ အဆင္ေျပပါရဲ႕လား ကမၻာၾကီး၊ ခင္ဗ်ားစကားေျပမွာ ကြ်န္ေတာ္႔အေရးအသားေတြ ေတြ႕ေတြ႕ေနရတာ၊ ဆာေလာင္မႈဟာ ငါ႔ေသြးမွာ ေျမြလို၀င္ေခြေန၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဂီယာအတင္းထိုး၊ လူအျဖစ္က အတင္းေဆာင္႔ရုန္း၊ မ်က္ႏွာေတြကို တစ္ခုခ်င္းလိုက္ၾကည္႔၊ ငါ႔ကို စြန္းထင္းခဲ႔တဲ႔အညစ္အေၾကး၊ ငါျပဳခဲ႔တဲ႔မေကာင္းမႈေတြ၊ ျမိဳ႕ျပဟာ ျငီးေငြ႔ဖြယ္၊ အာရံုမွာ အ၀ါေရာင္၊ စီးကရက္တစ္လိပ္ဟာ မိန္းမပ်က္တစ္ေယာက္၊ အာရံုဟာ ေမွာက္မွားလို႔၊ အ၀ါေရာင္… သူ႔ရန႔ံသူ လႈပ္ခ်ေနတဲ႔ ပန္းပြင္႔၊ သူ႔ကိုသတိရလုိ႔ မ်က္ရည္က်၊ လူသားဆန္မႈ ဆားကစ္ေတြက အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အနည္မထိုင္ေသးတဲ႔ အမႈန္အမႊား၊ ၂၆-၉-၁၉၈၃၊ ၀၉၅၁၃…. ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ၊ အရာရာဟာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္၊ ငါတို႔ဟာ ဒီလုိရွင္သန္ခဲ႔ၾကတာေပါ႔၊ ေခတ္ၾကီးကိုက ဘာလိုလို၊ မင္းအေၾကာင္း ခုတေလာ အေတာ္ ေတြးျဖစ္တယ္၊ အခြန္မေဆာင္ရေသးလို႔ ငါဖုန္းေရာ ကိုယ္က်င္႔တရားေရာ အပိတ္ခံထားရတယ္၊ တီရွပ္အေဟာင္းအျမင္းတစ္ထည္လို ငါ႔ဘ၀ထဲက ဆြဲခြ်တ္လိုက္ခ်င္တယ္၊ ငါျပဳတဲ႔ကံကို ငါပဲခံရမွာေပါ႔၊ ဒါေပမယ္႔ ရြဲကုန္သည္လို ငါ႔မွာဇေ၀ဇ၀ါ၊ ငါ႔မွာ စကားေတြမွားမွားေနတာ၊ ရန္ကုန္မွာ ရာသီဥတု သာယာရဲ႕လား၊ အဆင္မေျပတာကလြဲရင္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါရဲ႕လား၊ ဘ၀ၾကမ္းခင္း ေအးစက္စက္ၾကီးေပၚ ပစ္ခ်ခံရ၊ အဓိပၸါယ္ရွိသလိုလို အဆက္အစပ္မဲ႔သလိုလို၊ ငါဟာ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ သရုပ္ေဆာင္ရ၊ Photoshop သံုးရ၊ ဆို႔နင္႔ရ၊ ဘ၀မွာ ဒုကၡသစၥာက္ို ဘယ္လိုနိမိတ္ပံုမ်ိဳး သံုးမလဲ၊ အိပ္မက္တစ္ခုလို ငါေလွ်ာက္လာ၊ အျပင္ေလာက၊ သုည၊ အေတြးထဲက ေလွ်ာက်လာတဲ႔ ကဗ်ာ၊ ေျမြတစ္ေကာင္ အေရခြံလဲသလို ငါ႔အေသြးသားကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္၊ စိတ္ကူးသက္သက္၊ ဆက္ရန္မရွိ၊ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္၊ ငါ႔ညကို ပူးသတ္ဖို႔၊ အကိုက္အခဲေပ်ာက္ ေဆးျပားေတြ၊ သင္ခန္းစာအမွား၊ လူအျဖစ္က အင္ဂ်င္က်ေနျပီ၊ ငါ႔ေခါင္းထဲမွာ ၀ိုင္ယာၾကိဳးေတြရႈပ္ေထြးေနျပီ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိ၊ ငါဟာျငင္းဆန္လို႔၊ ေခၚသံတစ္စံုတစ္ရာ၊ အိပ္မက္လား မသဲကြဲ၊ အာရံုခံစားမႈ ေတြမရွိ၊ ဘာမွမသိေတာ႔ဘူး၊ ၾကိဳးစားေပါ႕ကြာ ဒီလိုပဲ ဒီလုိပါပဲ၊ ငါတို႔ဟာ… ေခတ္ၾကီးကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳလို႔၊ ငါတို႔ဟာ ဘာကိုေမွ်ာ္လင္႔ရမလဲ၊ အခ်စ္မွာ မွားယြင္းလို႔၊ ဒီလုိေပါ႕ကြာ…၊ အေမ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ မရတာ၊ နင္႔ကိုသတိရတယ္၊ မေရာက္တာၾကာလို႔ ၾကာပန္းေတြ ပြင္႔ေနတာေပါ႔၊ ရပါတယ္ ေနေကာင္း သြားမွာ အဆင္ေျပသြားမွာပါ အဲဒီေကာင္ကအရမ္းပါးတယ္ ဘာမွမျဖစ္ေတာ႔ပါဘူး၊ ငါတို႔ဟာ ကိုယ္႔ ကိုုယ္ကို အားေပးေနတာ၊ အလြမ္းဇာတ္မွာ ငါတို႔ဟာ စိုးရိမ္ေနတာ၊ ေနေရာင္ျခည္ကိုမုန္းတယ္၊ ငါတို႔ဟာ လူျဖစ္ေနတာ၊ လူျဖစ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနရတာ၊ တိတ္ဆိတ္မႈထဲ ကြ်ံ၀င္ေန၊ လက္ေကာက္၀တ္က ေသြးေၾကာကိုလီွးဖို႔၊ ဘာကိုမွမေတြးနဲ႔၊ ဘာကိုမွ ေတြးဖို႔မၾကိဳးစားနဲ႔၊ မွန္နံရံေတြ၊ ပံုရိပ္ေယာင္၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ မင္းငရဲမီးထဲ ငါထပ္တိုး၀င္ခ်င္တာ၊ ေနာက္မွ ဖုန္းထပ္ဆက္လိုက္မယ္၊ ဗလာ၊ ငါ႔သိမႈဟာ ေလဟာနယ္၊ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနတာ
ဘုန္းေနသြန္း
၂၂-၅-၂၀၁၁
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete